18. Een lange loop!

Vandaag stond er een lange loop op het programma. De eerste na de marathon van Amsterdam en de eerste in de voorbereiding van Parijs.

Maar, wacht eens even, is een halve marathon die we zowat elke week lopen dan geen lange loop? Ja, natuurlijk wel. Alleen 1x per 4 weken doen we een nóg langere loop. Namelijk 30 kilometer of meer.

Op deze manier went ons lichaam aan langere lopen en is de opbouw naar een marathon makkelijker. Althans, zo ervaren wij dat. Er zijn uiteraard veel verschillende manieren van trainen voor een marathon.

Vandaag dus de reeks in aanloop naar Parijs begonnen met precies 30 km.

Vanuit mijn huis vertrokken we naar de polder richting de duinen bij Schoorl. Het regende voordat we vertrokken en dat maakt het toch echt wel wat lastiger om daadwerkelijk de deur uit te gaan en te starten. Dus schop onder onze kont en gewoon gaan, met tijdelijke frisse tegenzin.

Dan voelen de eerste meters heel stijf en ongemakkelijk. Dan vraag ik mezelf vaak af hoe ik het voor elkaar ga krijgen, zo’n lange loop met zo’n beroerde start. Ik weet echter dat ook dit tijdelijk is.

Na een halve kilometer begint het al iets soepeler te lopen en na 3 tot 5 kilometer kom ik er pas echt lekker in. Ik ben wat dat betreft echt een diesel.

Het voordeel daarvan is dat ik meestal ook lang kan door dieselen.

Na ongeveer 8 km kwamen we aan bij het bos en duingebied. Het voelt altijd zo heerlijk om daar in te gaan, ook al begint het altijd met een stevige klim. De duinen hier zijn hoog en steil.

Al gauw werd het voor mij tijd voor een plaspauze, een mooi smal paadje op en dan in de bosjes. De winter is in dit geval minder gunstig, want er is veel minder goede beschutting. Nu droeg ik ook nog eens een fel geel/groen jasje. Lekker opvallend kleurtje. Gelukkig kwam er op dat moment niemand langslopen.

Omdat we toch stil stonden, meteen even de jasjes uitgedaan, het was inmiddels droog en we hadden het warm genoeg. Op zo’n lange run hebben we allebei een rugzakje met waterzak en proviand (daar over in een ander blog meer), en een dun jasje past daar nog prima bij.

Nog even een suikerreepje/tabletje, wat water drinken en we konden weer door.

Er volgden een aantal heerlijke kilometers, waarbij we nog een collega van me tegenkwamen die even lekker heuvelsprintjes aan het doen was daar.

We genoten samen van het prachtige bosgebied met de klimmetjes en afdalingen. We hadden genoeg te kletsen en zo gaat de tijd evengoed best snel voorbij.

We wisten van te voren dat de enorme regenval van afgelopen dagen de duinen weer een heel stuk natter zou hebben gemaakt. Het is nu al ruim een jaar zo ontzettend nat. We weten dus ook welke gebieden we moeten vermijden om geen natte voeten te halen. Dus we hadden van te voren een route bedacht, grotendeels in het hoge gedeelte van de duinen. Zoals wel eens vaker bedachten we onderweg toch weer een iets andere route. Dat leidde ons tot een pad langs een prachtig heideveld, alleen ik had niet bedacht dat ook dit pad onder water zou kunnen staan. En dat stond het. Grote delen van het pad waren veranderd in een sloot. We konden er redelijk langs lopen, maar op het laagste punt van het pad werd ook dit lastig. Toen toch maar een stukje voorzichtig door de heide en zelfs daar haalde ik een beetje natte voeten. Dan voel je het koude water een stukje je schoenen inlopen. Getver.

Ik weet echter ook dat dit gevoel maar heel kort is. Snel genoeg is dat water weer opgewarmd en loop je het zelfs weer wat uit je schoenen.

De rest van de route ging gelukkig wel goed, wat water betreft, en hebben we enorm genoten. Bij de zeeweg naar Bergen aan Zee toe, kwamen we het duingebied weer uit en liepen we verder over fietspad naar de Voert. Vandaar terug richting Alkmaar, nog een heel stuk poldergebied.

Bij de laatste 5 km vonden mijn benen het wel genoeg geweest en wilden ze best graag gewoon stoppen. Maar ja, als je 30 van plan bent, wil je dat ook het liefst volmaken, en dus liepen we natuurlijk gewoon door. Sorry benen.

Op een gegeven moment had ik het gevoel dat we door stroop liepen en dat we vast nog maar een heel langzaam tempo hadden, maar dat bleek reuze mee te vallen. Met alle hoogtemeters die we gehad hadden en weer een eerste 30 km run sinds 7 weken, ging het eigenlijk best heel goed.

En zo kwamen we moe, en zeer voldaan weer terug bij mijn huis. Een prachtige 30 km in de benen in iets meer dan 3,5 uur (rustig tempo).

Nu uitrusten en herstellen.

Wil je ons goede doel Kika steunen? Elke euro is zeer welkom! We kunnen nog veel donaties gebruiken want we hebben de lat hoog gelegd met een streefbedrag van maar liefst € 2500,- ! https://supporta.cc/oht8/h1bxoae3g6