Deze vraag krijgen we vaak te horen.
Het korte antwoord is: Best veel.
Hans en ik hebben allebei een ander trainingsschema.
Ik, Caroline, train ongeveer 4x per week met ongeveer 50 km per week. Soms is dat iets minder, vaak iets meer. Als we dichterbij de marathon zitten is de afstand meer richting 60 km per week.
Op zondag hebben we onze lange loop. In ieder geval de afstand van een halve marathon, dus 21,1 km, soms wat meer. 1x per 4 weken lopen we een echt lange loop, tussen de 30 en 35 km.
Dan heb ik op maandag een rustig herstel loopje, van zo’n 5 tot 6 km.
Op woensdag of donderdag (de ene week is het op donderdag trainen met onze hardloop club: The Athlete Club, de andere week loop ik vaak alleen op woensdagavond) is het een interval training. Dit is nodig om aan je snelheid te werken. De afstand is dan ergens tussen de 8 en de 12 km.
Op vrijdag heb ik een loopje van ongeveer 15 km. Deze doe ik vaak een beetje op gevoel. Meestal wel met een opbouwend tempo. Dus dan begin ik heel langzaam en ga ik om de zoveel kilometer een beetje sneller. Dit pas ik een beetje aan, aan mijn energie op dat moment en aan hoe lekker ik kan lopen.
Op zaterdag probeer ik krachtoefeningen te doen. Dat laatste is absoluut niet favoriet bij me. Ik weet echter dat het niet alleen voor het hardlopen belangrijk is, maar ook voor mijn totale gezondheid. Feitelijk zegt de gezondheidsnorm dat je 2x per week krachtoefeningen moet doen, maar dat lukt me qua tijd niet. Gelukkig mag ik op mijn werk regelmatig spastische benen optillen en dat is ook een krachtoefening.
Daarnaast probeer ik mijn woon/werk en werk/werk verkeer zoveel mogelijk fietsend te doen. Dat is weer een goede afwisseling in beweging en daarmee kom ik toch vaak op zo’n 70 km per week.
Ik, Hans, heb inderdaad een net ander schema.
Op maandag probeer ik ook een herstelloopje van 5 á 6 kilometer. Op dinsdag vaak op mijn werk een loopje van een kilometer of 9 - 10. Deze varieert in inspanning. Soms is dit een interval, soms las ik hier sprintjes in en een andere keer weer een tempoblok van een minuut of 20.
Wat ik op dinsdag doe hangt weer af van mijn donderdag. Op donderdag ga ik om de week, of bij The Athlete Club, of met een vriendin lopen. Als ik niet bij de Club loop gaat het tempo omlaag, maar maak ik wat meer kilometers. Bij de Club ga ik in de intervallen en tempoblokken graag voluit! Dit vind ik erg leuk en geeft mij een hoop voldoening. In de weken dat ik niet bij de club loop, ga ik voor het snellere werk op de dinsdagen.
Wanneer mijn oudste bij mij thuis is, wil ik graag met hem een rondje lopen. Dit is meestal een kleine 4 km.
Op zaterdag probeer ik thuis ook mijn krachtoefeningen in te passen, maar dit is wel een moetje. Goed voor het lijf en het hardlopen, maar niet mijn favoriet.
Aan het einde van de week heb ik dan zo’n 60 kilometer in de benen! Niet slecht, al zeg ik het zelf.
Vanochtend stond er een lange loop op ons programma. We wilden zo’n 32 tot 33 km lopen.
De weersverwachting gaf diverse waarschuwingen voor hevige sneeuwval. Dat beloofde wat.
Voor een zaterdagavond gingen we uiteraard belachelijk vroeg naar bed, want met zo’n lange loop wil je én uitgerust zijn én op tijd vertrekken.
We zijn ’s ochtends niet super snel en dus vertrokken we bijna een half uur later dan gepland.
Er lag geen dik pak sneeuw. Sterker nog, er lag amper sneeuw. Een klein beetje op de daken en in het gras, maar dat mocht geen naam hebben. Er viel een enkel sneeuwvlokje, meer niet.
De wind was wel flink en koud.
In de bebouwde kom ging dat nog wel, maar eenmaal in de polder was het echt koud om het hoofd. Gelukkig hadden we allebei een muts op en een pet.
Pas na 13 km begon het te regenen. We liepen toen op het strand tussen Egmond en Bergen. En het ging steeds harder regenen.
Bij Schoorl gingen we het strand af en over het fietspad de duinen in. Eenmaal in het bos, liepen we wat meer in de luwte en hadden we minder last van de gure wind.
Het was behoorlijk modder stampen, dus die schoenen zien er niet meer vlekkeloos uit, ha, ha.
Ik had het al bij 20 km best zwaar. Terwijl we die afstand echt wel gewend zijn. Het weer en vooral de stevige wind had natuurlijk een grote invloed en maakte onze loop echt een stuk zwaarder. Maar we voelden ook dat we gisteren een paar uur hadden geschaatst op de ijsbaan. Dat was misschien niet zo slim.
Gelukkig hadden we er allebei last van en konden we elkaar goed steunen.
Verstand op nul en door bikkelen. Uiteindelijk kom je dan toch steeds dichterbij huis, de warme douche en de heerlijke lunch. Eenmaal thuis waren we flink doorweekt van de regen. Gelukkig hadden we het niet echt koud op het lijf, wel aan ons hoofd en ik merkte het ook wel aan mijn benen.
Deze loop was zowel een fysieke als een mentale training en de voldoening is dan ook weer groot.
We schrijven blogs voor onze missie, de marathon van Parijs voor Kika. We hebben nog veel nodig om ons streefbedrag te halen. Wil je ons helpen ons doel te halen en Kika hiermee te steunen? Kijk dan op onze actiepagina en doneer. Elke euro is van harte welkom! Vele kleine beetjes maken bij elkaar een mooi bedrag. https://supporta.cc/oht8/h1bxoae3g6
Reactie plaatsen
Reacties