Verjaardag!

De zon schijnt nog door de bomen en struiken rondom mijn tuin en bereikt nog net het stuk terras waar ik zit. Het is nog warm genoeg om met een rok en een hempje buiten te zitten.

Wat een cadeau op mijn verjaardag en moederdag.

Verjaardagen. Ik heb er wat mee en tegelijkertijd ook niet. Ik vind het belangrijk en bijzonder genoeg om de dag van mijn geboorte elk jaar te vieren en voel me dankbaar dat ik het kan vieren. Dat ik de leeftijd heb mogen bereiken die ik tot nu toe heb bereikt. Er zijn teveel mensen die dit helaas niet halen.

Dat vieren doe ik echter klein en op mijn eigen manier. Gisteren konden mijn ouders komen, mijn beide broers, schoonzus en mijn zus. Ook mijn kinderen waren er en mijn lief, Hans. Dat is me zo dierbaar! Het was enorm fijn om na lange tijd de familie weer even echt compleet bij elkaar te hebben. Zo vaak lukt dat niet meer. En zo fijn dat de gezondheid van mijn ouders dit ook nog toe liet. Ze zijn inmiddels al behoorlijk op leeftijd, namelijk 85 en 86 jaar.

In zo’n fijn en klein gezelschap hoef ik niet de hele tijd heen en weer te ‘rennen’ om iedereen van een hapje en een drankje te voorzien. Er is genoeg tijd en ruimte voor mooie gesprekken en dierbare herinneringen. We hebben zelfs nog een kleine wandeling met elkaar kunnen maken. En heerlijk met elkaar kunnen lachen. Dat we dan ook nog eens een stralende warme dag hadden is een extra cadeau.

Vandaag, op de verjaardag zelf, mocht ik wakker worden met een verjaardagsliedje van Hans. Daarna heerlijk in de kamer gedanst op het liedje ‘Happy birthday to you’ van Stevie Wonder. Een geweldig begin van de dag. Na het ontbijt ben ik met Hans gaan hardlopen. Onze gebruikelijke zondagse loop, maar dit keer niet in ons favoriete duingebied bij Schoorl. Vandaag gingen we naar een plek tussen Bloemendaal en Santpoort-Zuid, om daar een mooie ronde van 22 km door de duinen te lopen.

Het was warm en in het begin liepen we nog heerlijk in de schaduw van het bos. De mooie route leidde ons echter richting zee, dus gaandeweg werd het kaler en liepen we meer in de zon. We hadden ons gelukkig goed ingesmeerd met zonnebrand en droegen allebei een petje. Ook hadden we ons hydratatievest (ofwel rugzakje) met een zak water en een slangetje zodat we makkelijk tussendoor water konden drinken.

Waar we eerst stukken verharde paden hadden, vervolgens mooie kleine bospaadjes, kregen we nu veel paden met mul zand. Het was alweer even geleden dat we zoveel mul zand hadden tijdens een loop, dus daar moesten de benen weer even aan wennen. 4 weken na de marathon van Parijs voelde dat best zwaar.

Vlak voor het strand was er een hoog duin met alleen maar mul zand. Ik heb het gered om die helemaal rennend te doen, maar bovenop was ik wel even bekaf. Even wandelen om weer bij te komen. Toen voelde ik ook goed hoe warm het inmiddels al was geworden.

Op het strand vingen we een verkoelend briesje en kwamen we bij van de inspanning. Lang duurde het stuk strand niet en mochten we alweer ploeteren door het mulle zand, de duinen weer in.

Daarna volgde het ene na het andere stuk mul zand met tussendoor een paar steile klimmetjes. Heerlijk om te doen, en tegelijkertijd voelden de benen steeds zwaarder. Met 17 km in de benen kwam er weer wat schaduw en toen we op 18 km zaten, hebben we even een stukje gewandeld. Daarna gingen de laatste kilometers weer prima.

Bij de auto konden we ons even opfrissen en vervolgens gingen we heerlijk lunchen bij een restaurantje daar. Wat was dat heerlijk bijkomen van een prachtige loop. Ik voelde me zo dankbaar dat ik een lijf heb wat dit kan en aankan. En dat ik een lief aan mijn zijde heb die dit ook kan en aankan en die dit, net als ik, leuk vindt om te doen.

Dit zijn voor mij mooie cadeaus van het leven en ze gaven mijn dag vandaag extra glans.

Nog meer glans kreeg mijn dag toen mijn kinderen thuis kwamen. Ze hadden nog een verrassing voor me. Een prachtige kaart, een klein leuk cadeautje en een zelfgemaakte tekening van mij en onze hond Nika. Daar schoot ik van vol. Het was namelijk nagetekend van de laatste foto die van haar gemaakt hebben, op de dag dat we haar moesten laten inslapen. Wat mooi dat mijn dochter dit getekend heeft! Wat een bijzonder en zeer dierbaar cadeau.

Toen ze ook nog eens allebei uit zichzelf hielpen opruimen na het eten wat Hans zo lief voor ons had klaargemaakt, kon mijn dag niet meer stuk.

Dus ja, om op zo’n manier mijn verjaardag te kunnen vieren, vind ik heel speciaal.

Tegelijkertijd heb ik er ook weer niet zoveel mee. Ik vind het niet belangrijk genoeg om het uitgebreid te vieren en hecht er geen waarde aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Ook ben ik zelf over het algemeen niet erg attent om anderen (op tijd) te feliciteren met hun verjaardag. Daarom ben ik elk jaar weer enorm verbaasd en verrast dat ik zoveel lieve felicitaties krijg van zoveel mensen! Via berichtjes op WhatsApp, Messenger en Facebook. Daar wordt ik dan ook een beetje stil van.

Dus bij deze een groot dank je wel voor iedereen die vandaag aan me gedacht heeft, of je nu wel of geen berichtje hebt gestuurd. Voor diegenen die wel de moeite hebben genomen, dank je wel daarvoor en vergeef me dat ik niet zo erg attent ben.

Ik heb volop genoten van een bijzondere, speciale en stralende dag!