Slecht weer bestaat niet.

Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel.

Hoe vaak heb ik dat al niet gehoord en ook zelf gezegd.

Ik keek naar buiten waar het vrij donker bleef en constant regende, en ik had echt geen zin om naar buiten te gaan.

Ik moest echter wat boodschappen halen en ik wilde eigenlijk ook wel wandelen. Dat laatste doe ik elke dag zolang ik nog niet kan hardlopen. Gemiddeld loop ik nu zo’n 5 km per dag. Soms verdeeld over 2 wandelingen, soms in 1x. Soms wat meer, soms wat minder. Ik geniet ervan en ben de afgelopen week enorm verwend met mooi weer.

Maar vandaag regende het.

Ik had te weinig boodschappen nodig om dit met de auto te doen. Dat vind ik dan erg overdreven en doe ik (bijna) nooit. De winkels zijn dichtbij, ik heb een goede fiets en inmiddels ook weer goede benen en geen goed excuus om de auto te gebruiken.

Ik had echter écht geen zin om erop uit te gaan…….

Dus ik besloot om het dan maar te combineren. Het wandelen en de boodschappen doen. Dan hoefde ik er maar 1x uit.

Regenpak aan, rugzak om en gaan.

Het moment van naar buiten stappen was het moeilijkste. Daarna voelde ik de kou, terwijl het niet eens echt koud was. De wind voelde guur aan en koelde mijn handen meteen af. Ik had handschoenen aan moeten doen, dacht ik bij mezelf. Ik had echter geen zin om nog terug te gaan.

Gekleed in een dunne jas die wel goed ademt en goed wind- en waterdicht is, een regenbroek en waterdichte bergschoenen, was ik goed beschermd tegen de regen en de wind.

Het wandelen gaat in het begin nog wat moeizaam, maar na een paar minuten gaat het steeds beter en kan ik al een redelijk tempo aannemen. Daarmee kreeg ik het snel warm genoeg in mijn dunne jas. Mijn handen bleven wat langer koud, maar raakten na zo’n 20 minuten ook warmer.

Het zag er mistroostig uit in het park en als je goed kijkt heeft dat ook absoluut zijn schoonheid. Ik begon steeds meer te genieten. Het was opvallend rustig in het park en ook dat vond ik genieten.

Via een slingerende omweg liep ik naar het winkelcentrum. Ik moest bij een paar verschillende winkels zijn en bij de tweede winkel kwam ik een buurvrouw tegen die een stukje verderop woont en die werkt in deze winkel. Het viel haar op dat ik zonder krukken liep en ze kwam naar me toe voor een praatje. Ze begon over het slechte weer en ik merkte bij mezelf op dat ik het enorm aan het relativeren was. Zo slecht was het helemaal niet vond ik. Als je goed ingepakt zit is het helemaal niet vervelend. Inwendig moest ik lachen om mezelf. Nu stond ik daar zo stoer te vertellen dat het helemaal niet erg was terwijl ik een uur eerder nog enorm opzag tegen het naar buiten gaan.

Ik weet dat het zo werkt. Dat heb ik al vaak genoeg ervaren. Met alle jaren van woon-werkverkeer op de fiets. Met alle keren dat ik mijn hond moest uitlaten. Met alle keren dat ik ging hardlopen in de regen. En toch blijft het af en toe niet makkelijk om wel te gaan.

Als je van binnen naar buiten kijkt, lijkt het veel erger dan het in werkelijkheid is. Als je lekker droog en warm binnen zit, moet je er niet aan denken om naar buiten te gaan als het weer zo is.

En als je dan toch naar buiten gaat, is, zoals eerder geschreven, het moeilijkste moment het moment van naar buiten stappen. Daarna valt het allemaal mee.

Dan kan regen zelfs ook heel leuk zijn. Zoals ik een keer met Hans tijdens een lange en zeer regenachtige loop, op het einde gewoon lekker in de plassen ging stampen en we elkaar zelfs nog extra nat ging spetteren. Wat hebben we een plezier gehad samen.

Voorwaarde is wel dat je warm genoeg kunt blijven. Door beweging en goede kleding.

Dus ja, slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel.