Eergisteren was het 2 weken geleden dat ik mijn enkel brak. Tijd is een enorm relatief begrip, merk ik ook nu weer. 😉Op donderdag 24 juli, de dag nadat ik in het gips kwam, is mijn lieve held Hans Rempt samen met zijn oudste zoon, per trein en bus afgereisd naar Vianden om mijn auto op te halen! 🙏🥰 Geweldig wat zij ervoor over hebben gehad samen. Gelukkig werd het voor hun een ontspannen en voorspoedige reis waarbij ze fijn 1 op 1 contact hadden. Zo was de dag geen verloren dag! 🙏💝Ondertussen probeerde ik uit wat ik zelf kon doen in huis en kwam ik erachter wat wel en niet lukte. Soms, met wat omdenken kon iets toch. Met een bureaustoel beneden en 1 boven, kon ik me redelijk verplaatsen en ook nog wat spullen meekrijgen. Met een rugtasje kon ik een paar spullen van beneden naar boven krijgen en andersom. De wasmachine kon ik prima bedienen. Was ophangen was een grotere uitdaging, dus gebruikte ik de droger meer. En zo is dat nog steeds.Was vouwen gaat prima op bed met mijn been hoog. Want naast dat ik niet op mijn been mocht staan, mocht ik 'm ook niet te lang (niet langer dan 20 tot 30 minuten!) naar beneden laten hangen maar moest ik 'm hoog leggen waar het kon. Mijn zoon hielp me bij wat niet lukte, deed boodschappen en kookte. Wat een fijne hulp! 🙏🥰

Hoe gaat het na een marathon?

6.30 u: de wekker ging. Vandaag was het dan zover. De marathon van Parijs.

Wat een belevenis! Wat enorm bijzonder om door zo’n mooie stad te lopen, langs zoveel bezienswaardigheden. En wat super gaaf om dit samen te kunnen en mogen beleven.

Donaties zijn nog steeds van harte welkom via onze actiepagina: https://supporta.cc/oht8/h1bxoae3g6

5.30 u: Vanuit een diepe slaap hoorde ik mijn wekker. Binnen een paar seconden was ik klaarwakker. Vandaag gaan we op reis naar Parijs!